Liefde en dank
Wat voelde ik me rijk, vanmorgen. Normaal gesproken is op tijd opstaan niet mijn sterkste kant. Maar vanochtend was ik er al vroeg bij, om op ieder ontbijtbordje een lief kaartje te kunnen leggen.
En toen ik de feestelijk gedekte tafel overzag, bedacht ik hoe gezegend ik ben met zoveel mensen om van te houden.
Met ons groeiende gezin is ook onze Valentijnstraditie gegroeid. Het is bij ons geen feestje-voor-twee gebleven, maar een echt gezinsfeest geworden. Natuurlijk is er nog steeds verschil. Mijn man en ik houden op een andere manier van elkaar dan van onze kinderen. Dat laten we elkaar vandaag ook merken en het hele gezin mag dat weten. Maar kinderen zijn ook blij zijn met mooie kaarten en lieve woorden. Dus sinds we dat beseffen, grijpen we deze kans elk jaar met beide handen aan!
Dit jaar heb ik bewust in elke kaart het woordje ‘dankbaar’ gebruikt. Want ik kom er steeds meer achter hoeveel liefde en dankbaarheid met elkaar te maken hebben. En hoezeer ze elkaar versterken. Liefde stemt me intens dankbaar. Maar op haar beurt versterkt dankbaarheid ook de liefde weer.
In een dankbaar hart is meer ruimte voor liefde. Daarom probeer ik me te oefenen in dankbaarheid. Ik probeer heel bewust de kleine dingen op te merken, die normaal gesproken misschien snel langs me heen zouden gaan.
Zoals die keer een dag of tien geleden. Mijn man ging ‘s morgens in de vrieskou naar buiten om de jongste kinderen naar school te brengen. Ik ruimde ondertussen de ontbijtboel af. Maar terwijl ik heen en weer liep naar de keuken, zag ik nog net hoe hij met zijn grote handschoen mijn fietszadel ijsvrij stond te maken. Het was zo’n klein gebaar. Normaal gesproken zou het me misschien niet eens opgevallen zijn. Maar dit keer zag ik het. En mijn dankbare hart zei: ‘Wat houd ik toch veel van die man met die grote handschoenen!’
In een dankbaar hart is meer ruimte voor liefde. Dat is vast omdat je hart groeit van al die dank. Maar ik denk dat het ook komt doordat er in een dankbaar hart minder ruimte is voor frustraties en verwijten. Irritaties verdwijnen gewoon sneller onder de warme handschoen van de dankbaarheid. Zo krijgt de liefde weer ruim baan.
Dit jaar vier ik Valentijnsdag nog blijer dan anders. Dat moet die dankbaarheid wel zijn. Ja, dat weet ik eigenlijk wel zeker. Maar daarom zitten de woorden ‘commerciële onzin’ me vandaag ook een beetje extra dwars. Sowieso ben ik lang genoeg een trotse winkeliersvrouw geweest om te beseffen dat ‘commercie’ geen vies woord is. Maar wat me er vooral zo in raakt, zijn al die gemiste kansen. Want dat is Valentijnsdag toch vooral: een kans. Een kans om je liefde en je dank te uiten. Ja, als we Valentijnsdag nou eens zo gaan bekijken: als een Dankdag voor de Liefde!