Dooft het vuur,
wordt het kouder,

klamp Hem dan aan
die brandt van liefde

nu
en tot in alle eeuwigheid.

Maar al te graag
verhoort Hij je,

diep treft Hem
je gebed.


Hans Bouma (1941)


Overgenomen uit: Hans Bouma: Omdat jij het bent: 101 gedichten bij een huwelijk, Kampen: Kok Lyra 1996.

Komt een mens
over de heuvels,

een mens van verre,
een mens zo nabij,

komt een mens
in mijn leven,

oogverblindend,
onweerstaanbaar,

mens,
prachtigste mens -

overkomt mij,
een vrouw,

een mens van verre,
een mens zo nabij,

rib uit mijn lijf,
greep uit mijn hart,

droom,
vlees geworden droom.


Hans Bouma (1941)


Overgenomen uit: Omdat jij het bent: 101 gedichten bij een huwelijk, Kampen: Kok Lyra 1996.

weten wat licht is
het drinken uit je handen
het aansnijden als brood

geen pijn meer van verval
woorden die vallen
en geen hart dat hen huisvest

maar elkander thuisbrengen
als stemmen van liefde
gebaren van zegen

geen stenen voor brood
slechts aarden in elkaar
lopen op grond van liefde

wennen aan de tijd
jij zingt de dingen open
ik zet de zon naar je hand

wij zijn onophoudelijk.

Overgenomen uit: Arie Boomsma, Waarom ben je niet bij mij, Amsterdam: Prometheus 2013.

als mijn vrouw met de bus naar de stad gaat
hoop ik altijd dat ze halte ziekenhuis instapt:
dan kan ik haar net zo lang nakijken
als wanneer ze halte vogelplein neemt
en zie ik haar bovendien nog een keer
voorbijkomen in de bus

In \'t kust-pension kwam liefde hem bezoeken.
Zij at haar visje en zijn hart werd warm.
De zoutpot gaf hij haar met blijde charm\'
en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken.

Zijn lieven thuis geraakten in het duister,
want in zijn knieën kwam een oud gevoel.
Hij schertste wervend naar zijn zondig doel.
Zijn nieuwe pak gaf hem \'n ongekende luister.

Eerbiedig keek ze naar de stempels in zijn pas,
het werd haar prentenboek - een meisjesdroom.
Haar kus bleek kinderlijk; het vreemde idioom
dwong hem alleen te melden dat zij lovely was.

Bij \'t afscheid werd geweend; op zo\'n station
spant alles samen tegen een romantisch slot.
Hij reed naar huis en voelde zich een vod,
maar leerde spoedig, dat hij snel vergeten kon.

Niet en kan er beter passen
dan dat 't samen is gewassen.

Il n' y a que les premiers amours

Als van twee gepaarde schelpen
d' eene breekt of wel verliest,
niemand zal u kunnen helpen,
(hoe men zoekt, hoe nauw men kiest)
aan een die met effen randen
juist op d' ander passen zou.
D' oudste zijn de beste panden,
Niet en gaat voor d' eerste trouw!
D' eerste trouw die leert het minnen,
d' eerste trouw is enkel vreugd;
d' eerste trouw die bindt de zinnen,
zij is 't bloempjen van de jeugd.

Naar mijn oordeel, tweemaal trouwen
dat is veel niet zonder pijn;
driemaal kan niet dan berouwen,
want hoe kan er liefde zijn?
Houd uw eerste lief in waarden,
eert ze met een vollen zin;
't is een hemel op der aarden,

zoo gij paart uit rechte min.


Overgenomen uit: Alleen liefde houdt stand, gedichten over huwelijk, liefde en trouw, Kampen: Kok 2003.