Bij het denken aan de liefde
Heb ik de liefde lief,
En \'t is de liefde tot u, Geliefde,
Die mij tot die liefde hief.

Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaiepootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als meedogen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast

om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn meer manieren om dat te doen.

Zelfs nietsdoen is daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in 't café om de hoek.

Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al bijna zeven jaar.

Het boze breekt
het kwaad verdeelt
maar liefde bindt
en liefde heelt.


Overgenomen uit: Toon Hermans, Ontbijten met jou, Baarn: Fontein 2001.

Ik ken geen ogen
met datzelfde hemelsblauwe
er is geen warmte
die zo warm is als de jouwe

er zijn geen oren
die zo eind'loos kunnen luisteren
ik ken geen stem
die zoveel lievigheid kan fluisteren

er zijn geen handen
die zo teder kunnen strelen
geen mens waar ik zó graag
mijn liefde mee wil delen.


Overgenomen uit: Toon Hermans, Ontbijten met jou, Baarn: Fontein 2001.

Soms heeft één woord van jou, mij diep vernederd
soms deed een simpel klein gebaar me goed
zonder te weten heb je mij vaak zó vertederd
ik vatte door een enkel woord van jou weer moed

ik noemde die momenten meestal 'open doekjes'
soms was ik ontroerd als er opeens een pauze viel
als je vertelde over zelfgebakken koekjes
't was zoiets alledaags maar het raakte me in m'n ziel.


Overgenomen uit: Toon Hermans, Ontbijten met jou, Baarn: Fontein 2001.

Soms horen mensen duid'lijk bij elkander
je kunt het zien - die twee dat is een paar
de een is wel de één, maar óók de ander
soms horen mensen zichtbaar bij elkaar.


Overgenomen uit: Toon Hermans, Ontbijten met jou, Baarn: Fontein 2001.